Z kart historii...

 

Przez kilkaset lat dzieci z Kokoszyc uczęszczały do szkoły w pobliskim Pszowie oraz w Jedłowniku. Jednak ze względu na odległości, prace w gospodarstwie i niechęć rodziców do niemieckiej szkoły dzieci rzadko uczęszczały do niej systematycznie.

Początki szkolnictwa w Kokoszycach sięgają I połowy XIX wieku. W 1830 roku rozpoczęto urządzanie szkoły.

W 1833 rozpoczęła ona działalność, była to szkoła pruska, świecka. Początkowo zajęcia odbywały się w wynajętym domu mieszkalnym, u gospodarza Chruszcza. Od uczących w niej nauczycieli wymagano znajomości języka niemieckiego. Pierwszym kierownikiem szkoły i nauczycielem był Józef Potyka (pracował tam przez 1 rok). Uczęszczało do niej wówczas 95 dzieci.

Kolejnymi wymienianymi w źródłach nauczycielami byli:

• Jan Schulczyk (1 1/2 roku)

• Rudolf Krusch (rodem z Kokoszyc) od 1833-1852,

• Antoni Snehotta (1852- 1859)

• Robert Laxy (od 1859 roku- ?)

Wymienieni są też: Krzoska, Glansek, Resch, Wieczorek.

W miejscu, gdzie obecnie znajduje się mini park z pomnikiem pamięci oraz Ośrodek Zdrowia przy ulicy Młodzieżowej wybudowano w 1840 roku, pierwszy, murowany budynek szkoły. Liczba uczniów regularnie rosła. Z informacji z 1890 roku wynika, że szkoła była dwuklasowa: uczęszczało do niej 127 dzieci.

W 1910 roku placówka zatrudniała 3 nauczycieli a uczniowie tworzyli trzy klasy.

Wraz z powrotem Kokoszyc w granice Polski, w 1922 roku, w miejscowości rozpoczęła działalność polska szkoła. W 1933 roku gmina zbudowała nowy budynek szkolny .

Rosnąca liczba uczniów oraz brak właściwego zaplecza ( brak sali gimnastycznej, stołówki, świetlicy, zbyt mało sal lekcyjnych), był powodem rozbudowy szkoły w 1993 roku.

Od 1922 roku funkcję dyrektora szkoły pełnili kolejno:

• nauczyciel Wieczorek

• Stanisław Cząstka

• Konrad Latocha

• Felicja Janeta

• Tadeusz Łach

• Jolanta Turkiewicz

• Ewa Sosna.

W 2009 roku placówka została połączona z Publicznym Przedszkolem nr 13 i tworzy odtąd Zespół Szkolno-Przedszkolny nr 6.

 

Na podstawie materiałów opracowanych przez Konstantego Kowola, Ludwika Musioła i Władysława Szymura.

J. Porwoł